سلام پاییز

میهن من

 

یادت هست؟ 

گفتی نشان میهن من 

همین گندم سبز  

همین گهواره‌ی بنفش 

همین بوسه‌ی مایل به طعم ترانه است؟ 

 

"سید علی صالحی"

سمت رنگین قصه‌های پدر

من از دور دست‌ها آمده‌ام

از مزارع گندم

از کرت‌های جالیز

از کوچه‌های کودکی

از شهر رنگین قصه‌های پدر

در شب‌های کشدار زمستان

و از چشمان هستی بخش مادر

که تمام مهربانی اش را

با نگاهش به من می بخشید 

یک نفر تنهاست
یک نفر با آفتاب و آسمان تنهاست 

در زمین زندگانی آسمان را می شود پاشید 

می شود از چشم هایش
چشم ها را می شود آموخت 

می شود دل را فراهم کرد 

می شود روشن تر از اینجا و اکنون شد